Bloeiend

Net als de natuur, kent het leven seizoenen. Als geborene bloeien we tijdens onze lente. Als jong volwassene genieten we de vruchtbare zomer. Tijdens de herfst wikt en weegt de rijpe mens. In de winter kijken we als een wijze oudere mild terug op ons leven.

Tijdens het afgelopen jaar van ziekte, trokken al deze seizoenen van het leven aan mij voorbij. De natuurlijke seizoenen hielpen me daarbij. Een bijzondere gewaarwording.

Aan het einde van de lente, kreeg ik mijn diagnose. Een periode die vroeg om veerkracht en optimisme. Tijdens de zomer begon mijn behandeling. Mijn focus verschoof naar mijn kind, ons gezin en de liefde van alle mensen om ons heen. Tijdens de herfst kreeg ik mijn laatste chemo. Het was een verwarrende, angstige en verdrietige fase. In de winter volgde de operatie en bestraling. Ik voelde me stil, alleen en meditatief.

Nu het weer lente is, ontvouwt het leven zich opnieuw. Het ziekenhuis overheerst niet meer. Heel langzaam begin ik weer te stromen. Na een massage door Jori bubbelde het de hele dag onder mijn middenrif. “Dat is je levensenergie!” zei Jori opgetogen. Puzzelstukjes vielen in elkaar. Mijn levensenergie, ik voelde het roepen om aandacht. Precies op de plek waar volgens Plato tumos woont…

Heel voorzichtig begin ik weer te dromen over de toekomst. Een verblijf in het buitenland pak ik aan als mijn nieuwe persoonlijke missie. Wij moeten en zullen daar heen. Ik wil daar wonen, werken en het leven waarderen! Heerlijk, maar ook zo ontzettend spannend. Want alleen als je leeft, kun je doodgaan.

Dat dit geen laatste stuiptrekking is, merkte ik gisteren. Een zak met babykleertjes kwam terug. Tot nu toe heb ik alles op dat gebied zo snel mogelijk ons huis weer uitgewerkt. Wij leven met z’n drietjes en dat maakt me dankbaar en tevreden.

Bij het openscheuren van deze zak, liet ik alle kleine kleertjes door mijn vingers glijden. Ik streelde de stofjes, herkende de motieven en dacht terug aan de warme kraamtijd die achter ons ligt. Voor het eerst heb ik niet alles weggegeven maar heel, heel voorzichtig een paar kleertjes bewaard. Voor wie weet, ooit, een nieuwe lente.

Noah and the Whale – The first day of spring

It’s the first day of spring
And my life is starting over again

(…)
Like a cut down tree, I will rise again
And I’ll be bigger and stronger than ever before

Een gedachte over “Bloeiend

  1. Je durft het haast niet te geloven,
    We komen deze klap te boven
    de tranen vulden waterstromen
    Er leek geen einde aan te komen.
    We leefden als verdorde bomen
    En niemand die nog durfde dromen
    We zongen niet, God weet waarom
    Wie keert dit om, wie keert dit om?

    Je durft het haast niet te geloven,
    We komen deze klap te boven
    En kunnen weer te voorschijn komen.
    En voorzichtig weer een droom gaan dromen.
    We laten de verslagen harten
    Bevrijd weer op adem komen.
    En zingen tegen alles in,
    Het leven heeft toch zin,
    Het leven heeft toch zin.

    ( lied in de musical ESTHER)

Reacties zijn gesloten.