Tumos

Een paar dagen na de diagnose kijk ik een documentaire van Stine Jensen, ‘Dus ik ben’ (NPO2). Het thema: woede. Is woede ergens goed voor? Bestaat er zoiets als positieve woede?

In de documentaire leer ik over ‘Tumos’. Het raakt me. Tumos staat voor trots, erkenning, moed, eer en strijdlust. Volgens Plato zit de logos (de rede) in je hoofd en de eros (het verlangen) in je onderbuik. Ergens daartussenin woont Tumos. Het temperamentvolle deel van de ziel.

Voor mij staat Tumos voor mijn levenslust. De onbedwingbare wens om hier te blijven. Het drijft me voort in deze orkaan. Maakt dat ik wil volhouden, wil doen wat nodig is, hopend op een goede afloop.

2 gedachten over “Tumos

  1. Als natuurkundedocent roept het begrip kracht ook nog wat andere beelden op.
    Krachten kunnen iets (iemand) in balans, op zijn plaats houden of in een constante beweging. Wat er nu gebeurt met jou is dat ze je versnellen of vertragen….een verandering teweeg brengen. Ja, in een achtbaan – zoals je deze weken ook ervaart – kan dat op en neer gaan. Zou dat alleen maar een kant op gang, dan zul je niet meer in een evenwicht kunnen komen. Laat op het ene moment de kracht gerust omlaag gaan (eros/verlangen is niets mis mee), maar ik heb bij jou nu al gezien dat het ook de andere kant op kan gaan (naar rede/logos) en dat geeft vertrouwen…..je komt weer in balans.

Reacties zijn gesloten.