We worden alleen geboren en gaan alleen dood. Wat een ‘dooddoener’ vond ik dat altijd. Je leeft je leven toch samen? Juist het contact met de ander geeft het leven toch zin? Maakt het rijk, verdiept? Alleen is maar alleen.

Toch is het waar. En dat geldt niet enkel voor kluizenaars, pechvogels en doemdenkers. Allemaal komen we ooit in zwaar weer terecht. En dan blijkt dat je er toch echt alleen voor staat. Dat klinkt verdrietig en dat is het ook. Maar ook die medaille heeft twee kanten: van verlies én winst.

Het verlies zit hem in de eenzaamheid. Niemand kan met mij meevoelen hoe groot mijn angsten zijn. Hoe verlammend de vrees voor de dood. Hoe intens het besef dat het leven niet eeuwig is. Soms lukt het iemand zich daar een voorstelling van te maken. Dan ben ik even niet eenzaam en zijn we samen verdrietig. Gaat er een tipje van de sluier. Maar als dat moment voorbij is, blijf ik achter met mijn angst. Die gaat met mij mee naar huis. Ik moet alleen met hem dealen, ieder moment van de dag.

Maar het besef er alleen voor te staan, is óók krachtig. Jij hebt de macht te besluiten welk leven je leidt. Of laat je het leven jou leiden? Roman Krznaric, mede-oprichter van de School of Life, zegt: “Denken aan de dood herinnert ons aan de vrijheid die we nú hebben om onze eigen keuzes te maken. Als je weet dat het leven kort is, leef je bewuster.” Dat is winst.

Luister je naar de signalen van je lichaam, of blijf je doorgaan? Maak je keuzes met je hart, of laat je je leiden door verwachtingen van anderen (of jezelf)? Leef je vanuit angst of geniet je van vandaag? Het is zo bijzonder dat wij zelf mogen bepalen met wie we ons leven delen, hoe we wonen en welke kwaliteiten we in onszelf ontwikkelen. Jij staat aan het roer en bepaalt jouw koers. Dan leef je jouw leven. Dat besef heb ik cadeau gekregen het afgelopen jaar.

Etana – People talk

(…)
Live your life and be free

(…)
Live your life your way

Vooral vanwege de heerlijke energie, het plezier en de krachtige eigen koers in deze auto :).